huiver
Betekenis huiver
een rilling die door het lichaam gaat, vaak als reactie op kou, angst of afschuw.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met huiver
Een huiver trok over zijn rug toen hij het enge verhaal hoorde.
Uitspraak (fonetisch)
ˈɦœyvər (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: hui-ver
Synoniemen
- rilling
- siddering
- trilling
Woorden die beginnen of eindigen met "huiver"
- huivering
- huiverig
- huivert
Etymologie
Afkomstig uit het Middelnederlands, waar het 'huiveren' of 'beven' betekende.
Veelgestelde vragen
- Wat is de oorsprong van het woord 'huiver'?
Het woord 'huiver' komt oorspronkelijk uit het Middelnederlands en had de betekenis van 'huiveren' of 'beven'. - Wat betekent het als iemand een huiver voelt?
Als iemand een huiver voelt, ervaart diegene een plotselinge rilling als reactie op bijvoorbeeld kou of angst. - Wordt 'huiver' vaak gebruikt in de Nederlandse taal?
Ja, 'huiver' wordt regelmatig gebruikt, vooral in literaire contexten en om gevoelens van angst of koude te beschrijven. - Kan 'huiver' zowel een fysieke als emotionele reactie beschrijven?
Ja, 'huiver' kan zowel een fysieke rilling als een emotionele reactie op angst of afschuw beschrijven. - Welke zintuiglijke ervaring beschrijft een huiver?
Een huiver beschrijft voornamelijk een zintuiglijke ervaring van kou of afschuw die door het lichaam trekt.