harmonia
Betekenis harmonia
Een toestand van evenwicht, balans of overeenstemming, vaak gebruikt in de context van muziek om een aangename samenklank of samenwerking te beschrijven.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met harmonia
De compositie werd geprezen om zijn perfecte harmonia van verschillende instrumenten.
Uitspraak (fonetisch)
har-mo-nia (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: har-mo-nia
Synoniemen
- harmonie
- evenwicht
- samenklank
Woorden die beginnen of eindigen met "harmonia"
- harmoniakoor
- harmonieorkest
- dissonantia
Etymologie
Het woord 'harmonia' komt uit het Latijn, dat het weer leende van het Oudgriekse ‘harmonia’, wat samenklank of overeenstemming betekent.
Veelgestelde vragen
- Wat is het verschil tussen 'harmonia' en 'harmonie'?
'Harmonia' is een meer formele of poëtische vorm om harmonie aan te duiden, terwijl 'harmonie' de gangbare term is in het Nederlands. - Wordt 'harmonia' vaak gebruikt in het Nederlands?
Nee, 'harmonia' is minder gebruikelijk in het Nederlands; 'harmonie' wordt vaker gebruikt. - Waar komt het woord 'harmonia' oorspronkelijk vandaan?
Het woord 'harmonia' komt van het Oudgriekse ‘harmonia’, wat samenklank of overeenstemming betekent. - In welke context wordt 'harmonia' het meest gebruikt?
'Harmonia' wordt vaak gebruikt in poëtische of muzikale contexten om een perfecte samenklank aan te duiden. - Is 'harmonia' hetzelfde als 'harmonics' in het Engels?
Nee, 'harmonia' verwijst naar harmonie in het algemeen, terwijl 'harmonics' specifieker refereert aan boventonen in muziektheorie.