oudheidkunde
Betekenis oudheidkunde
De studie van de geschiedenis, cultuur en overblijfselen van oude beschavingen.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met oudheidkunde
Hij studeert oudheidkunde om meer te leren over de oude Romeinse beschaving.
Uitspraak (fonetisch)
ˈɑutˌhɛitkɵndə (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: oud-heid-kun-de
Synoniemen
- archeologie
- antieke geschiedenis
- klassieke oudheid
Woorden die beginnen of eindigen met "oudheidkunde"
- oudheidkundig
- oudheidkundige
- oudheidkundigen
Etymologie
Samengesteld woord van 'oudheid' en 'kunde', waarbij 'oudheid' verwijst naar oude tijden of beschavingen, en 'kunde' naar de wetenschap of studie.
Veelgestelde vragen
- Wat is het verschil tussen oudheidkunde en archeologie?
Oudheidkunde richt zich op de studie van oude beschavingen in het algemeen, terwijl archeologie specifiek de materiële overblijfselen van die beschavingen bestudeert. - Welke beroepen kunnen worden uitgeoefend met een opleiding in oudheidkunde?
Mogelijke beroepen zijn museumcurator, archeoloog, docent geschiedenis of onderzoeker aan een universiteit. - Wat zijn enkele beroemde beschavingen die worden bestudeerd in de oudheidkunde?
Famous civilizations studied include the Egyptian, Greek, Roman, and Mesopotamian civilizations. - Is oudheidkunde hetzelfde als klassieke studies?
Nee, klassieke studies richt zich specifiek op de Griekse en Romeinse beschavingen, terwijl oudheidkunde bredere oude beschavingen kan omvatten. - Welke vaardigheden zijn nuttig voor een carrière in de oudheidkunde?
Belangrijke vaardigheden zijn analytisch denken, onderzoeksmethoden, en kennis van oude talen en geschriften.