beschuldiging
Betekenis beschuldiging
Een uiting waarin iemand verantwoordelijk wordt gesteld voor een fout of misdrijf.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met beschuldiging
De beschuldiging van diefstal was een zware last voor hem.
Uitspraak (fonetisch)
bəˌsxʏldəˈɣɪŋ (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: be-schul-di-ging
Synoniemen
- aanklacht
- verwijt
- aantijging
Woorden die beginnen of eindigen met "beschuldiging"
- beschuldigen
- beschuldigend
- tegenbeschuldiging
Etymologie
Afgeleid van het werkwoord 'beschuldigen', dat komt van het Middelnederlandse 'besculdigen', met de stam 'schuldig' betekenen verantwoordelijk zijn voor een misdrijf of fout.
Veelgestelde vragen
- Wat betekent beschuldiging precies?
Het betekent het verantwoordelijk stellen van iemand voor een fout of misdrijf. - Is beschuldiging een negatief woord?
Ja, het heeft vaak een negatieve connotatie omdat het impliceert dat iemand iets verkeerd heeft gedaan. - Wat is een synoniem voor 'beschuldiging'?
Een synoniem voor 'beschuldiging' is 'aanklacht'. - Hoe wordt 'beschuldiging' uitgesproken?
Het wordt uitgesproken als bəˌsxʏldəˈɣɪŋ. - Welke woorden eindigen met 'beschuldiging'?
Een voorbeeld van een woord dat eindigt met 'beschuldiging' is ' tegenbeschuldiging'.