integrale

Betekenis integrale

Een integrale is een wiskundig begrip dat staat voor het begrip van het totale oppervlakte onder een kromme of een functie binnen bepaalde grenzen.

Woordsoort

zelfstandig naamwoord

Voorbeeldzin met integrale

De integrale van de functie is essentieel om het totale oppervlakte te berekenen.

Uitspraak (fonetisch)

ɪnˈteɣralə (Wat is het fonetisch alfabet?)

Afbreekpatroon: in-te-gra-le

Synoniemen

  • opgenomen
  • onbeschadigd
  • volledig

Woorden die beginnen of eindigen met "integrale"

  • integratie
  • integraal
  • integralen

Etymologie

Uit het Latijn 'integralis', van 'integer' wat 'geheel' betekent.

Veelgestelde vragen

  • Wat is de relatie tussen een integraal en een derivaat?
    Een integraal is in wezen het omgekeerde van een derivaat. Waar een derivaat de verandering van een functie beschrijft, beschrijft de integraal de cumulatieve som (of het totale effect) van deze veranderingen.
  • Wat is het verschil tussen een bepaalde en een onbepaalde integraal?
    Een bepaalde integraal heeft limieten en berekent het oppervlakte onder een kromme van punt a tot b, terwijl een onbepaalde integraal geen limieten heeft en een functie van antiderivaten geeft.
  • Hoe wordt een integraal genoteerd in de wiskunde?
    Een integraal wordt genoteerd met het ∫-symbool, gevolgd door de functie en de differentie, bijvoorbeeld ∫f(x)dx.
  • Waar wordt integraalrekening in de praktijk voor gebruikt?
    Integralen worden veelvuldig gebruikt in natuurkunde, techniek en economie voor het berekenen van onder andere oppervlakten, volumes, werk verricht door krachten en totalen als accumulaties.
  • Wat is het nut van numerieke integratie?
    Numerieke integratie wordt gebruikt om integralen te berekenen die niet analytisch opgelost kunnen worden. Het stelt ons in staat om benaderende waarden te vinden, vooral voor complexe functies.