wonder
Betekenis wonder
Een gebeurtenis die door zijn uitzonderlijke en onverklaarbare karakter als bovennatuurlijk wordt beschouwd.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met wonder
Het was een wonder dat het kind ongedeerd uit het ongeluk kwam.
Uitspraak (fonetisch)
/ˈʋɔndər/ (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: won-der
Synoniemen
- mirakel
- fenomeen
- wonderwerk
Woorden die beginnen of eindigen met "wonder"
- wonderbaarlijk
- wonderlijk
- wonderkind
Etymologie
Afgeleid van het Oudnederlandse woord 'wundar' en het Oudhoogduitse 'wuntar'.
Veelgestelde vragen
- Wat wordt beschouwd als een wonder?
Een gebeurtenis die als zeer ongewoon of bovennatuurlijk wordt ervaren, vaak zonder wetenschappelijke verklaring. - Hoe gebruik je 'wonder' in een zin?
Je kunt 'wonder' gebruiken om een gebeurtenis te beschrijven die buitengewoon is, zoals in: 'Het was een wonder dat hij op tijd arriveerde.' - Wat is het verschil tussen een wonder en een toevalligheid?
Een wonder wordt vaak als bovennatuurlijk en onverklaarbaar beschouwd, terwijl een toevalligheid een onverwachte maar verklaarbare gebeurtenis is. - Zijn er moderne voorbeelden van wonderen?
Veel mensen beschouwen genezingen, overlevingen of onverklaarbare veranderingen als moderne wonderen. - Komt het woord 'wonder' in andere talen voor?
Ja, veel talen hebben een woord voor 'wonder', zoals het Engelse 'miracle' en het Franse 'miracle'.