falsificatie
Betekenis falsificatie
Het proces van het aantonen dat een theorie of stelling onjuist is door middel van empirisch bewijs.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met falsificatie
De wetenschapper voerde een experiment uit om de falsificatie van de bestaande theorieën te onderzoeken.
Uitspraak (fonetisch)
fal-si-fi-ka-tsie (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: fal-si-fi-ca-tie
Synoniemen
- weerlegging
- ontkrachting
- weerleggingstest
Woorden die beginnen of eindigen met "falsificatie"
- falsifieerbaar
- falsificeren
- falsificator
Etymologie
Afgeleid van het Latijnse 'falsificare', wat 'vervalsingen maken' betekent, met invloed van 'falsus' voor 'vals' en '-ficare', een vorm van doen of maken.
Veelgestelde vragen
- Wat is het verschil tussen falsificatie en verificatie?
Falsificatie probeert een theorie te weerleggen door tegenvoorbeelden te vinden, terwijl verificatie probeert een theorie te bevestigen door ondersteunend bewijs te vinden. - Waarom is falsificatie belangrijk in de wetenschap?
Falsificatie is belangrijk omdat het wetenschappers toestaat om hypotheses en theorieën te testen en te verfijnen door empirisch bewijs te gebruiken om onjuiste ideeën uit te sluiten. - Wie introduceerde het concept van falsificatie?
Het concept van falsificatie werd vooral gepopulariseerd door de filosoof Karl Popper als een criterium om wetenschappelijke van pseudowetenschappelijke theorieën te onderscheiden. - Kan elke theorie gefalsificeerd worden?
Nee, niet elke theorie kan gefalsificeerd worden. Theorieën die niet empirisch toetsbaar zijn, kunnen niet gefalsificeerd worden en worden vaak als niet-wetenschappelijk beschouwd. - Hoe verschilt falsificatie van een mislukte verificatie?
Falsificatie houdt in dat er expliciet bewijs is dat een theorie weerlegt, terwijl een mislukte verificatie betekent dat er geen succesvol ondersteunend bewijs is gevonden, maar de theorie niet per se gefalsificeerd is.