supinum
Betekenis supinum
Een verbale vorm in sommige talen, zoals het Latijn, die vaak wordt gebruikt om een doel aan te duiden of in combinatie met werkwoorden van beweging.
Woordsoort
zelfstandig naamwoord
Voorbeeldzin met supinum
In het Latijn wordt het supinum vaak gebruikt na werkwoorden van beweging.
Uitspraak (fonetisch)
/syˈpinəm/ (Wat is het fonetisch alfabet?)
Afbreekpatroon: su·pi·num
Synoniemen
- verbal noun
- supine
Woorden die beginnen of eindigen met "supinum"
- supinaal
- supiner
- supinatie
Etymologie
Afgeleid van het Latijnse 'supīnum', wat 'op de rug liggend' betekent, het werd als grammaticale term gebruikt vanwege de functie in de taal.
Veelgestelde vragen
- In welke talen wordt het supinum gebruikt?
Het supinum wordt gebruikt in talen zoals het Latijn en sommige Scandinavische talen zoals Zweeds. - Welke functie heeft het supinum in een zin?
Het supinum wordt vaak gebruikt om een doel aan te geven, met name bij werkwoorden van beweging. - Komt het supinum voor in het Nederlands?
Nee, het supinum is geen werkwoordsvorm die in de Nederlandse grammatica wordt gebruikt. - Hoe verschilt een supinum van een infinitief?
Een supinum is specifiek voor bepaalde syntactische constructies, terwijl een infinitief algemeen gebruikt wordt om de basisvorm van een werkwoord aan te geven. - Kun je een voorbeeld geven van een supinum in een zin?
In het Latijn is 'dictum' een voorbeeld van een supinum in de zin 'venit dictū', wat betekent 'hij is gekomen om te spreken'.